لامپ و چراغ های روشنایی

در این بخش، پیش زمینه‌ای در مورد روشنایی ارائه می‌گردد. این امر بدین دلیل است که محصولات روشنایی بیش از 100 سال است که به وجود آمده و در اطراف ما خودنمایی می‌کنند. در این برهه زمانی، افراد زیادی روی آنها کار کرده‌اند و حاصل این کار، توسعه فناوری در حوزه روشنایی بوده است. نمی توانیم ادعا کنیم که اطلاعات جامعی در اختیار شما قرار خواهیم داد اما باید گفت که اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار خواهد گرفت.

اصطلاحات مربوط به لامپ به ترتیب زیر وجود دارد. طبق تعریف ارائه شده در ویکی‌پدیا: ”لامپ عنصری قابل تعویض (همانند لامپ رشته ای) است که جریان الکتریسیته را به نور و روشنایی تبدیل می‌نماید. همانطور که مشاهده می‌کنید، یک سردرگمی کلی در مورد نام محصولی که نور تولید می‌کند وجود دارد. بیشتر مصرف‌کنندگان، نام آن را چراغ و بخشی که آن را نگه می‌دارد، لامپ می‌نامند. تولیدکنندگان معمولاً نام آن را لامپ و بخشی که آن را نگه می‌دارد، فیکسچر می‌نامند. در این بخش، ما معمولاً سعی بر این خواهیم داشت که استفاده‌ی مصرف‌کننده را دنبال کنیم؛ اما خواننده باید هنگام مطالعه مطالب، از تفاوت آنها آگاه باشد.

منابع نور رشته‌ای

در لیست بلندبالایی که برای انواع مختلف قطعات روشنایی وجود دارد دیود نوری(LED) جدیدترین قطعه روشنایی می‌باشد. اگر از وسایل قدیمی مانند شمع، چشم‌پوشی کنیم تمامی منابع روشنایی از جریان الکتریسیته استفاده می‌کنند. لامپ رشته‌ای اولین و رایج‌ترین منبع نور است. کارکرد لامپ رشته‌ای بدین گونه است که یک قطعه فلز(فیلامنت)، گرم شده و نور از خود ساطع می‌کند. با تنظیم میزان توان الکتریکی، می‌توان رنگ‌های مختلفی توسط لامپ رشته‌ای بوجود آورد. مقدار نرمال دمای رنگ لامپ رشته ای در حدود 2850 کلوین می‌باشد که در محدوده دمای رنگ زرد است. وقتی لامپ را کم نور می‌کنید، انرژی کمتری دریافت می‌کند. در نتیجه لامپ نه تنها نور کمتری تولید می‌کند بلکه باعث کاهش دمای لامپ رشته‌ای شده و تا حدی قرمز دیده می‌شود. این همان دلیلی است که لامپ‌های رشته‌ای کم نور، قرمز به نظر می‌رسند.

توجه داشته باشید که پوسته شیشه‌ای در یک لامپ رشته‌ای به منظور ایجاد خلاء جزیی می‌باشد تا از اکسیداسیون و از بین رفتن رشته فیلامنتی جلوگیری کند. تحقیقات زیادی در مورد تغییر مخلوط گاز باقیمانده در درون شیشه به منظور افزایش عمر لامپ انجام شده است.

لامپ رشته‌ای با حرارت بسیار بالا کار می‌کند. دمای سطح 40 وات تقریباً 120 درجه سانتیگراد است و به همین دلیل بعد از خاموش کردن آن باید کمی صبر کنید تا بتوانید آن را لمس کنید. نقص رایجی که برای یک لامپ رشته‌ای رخ می‌دهد، قطع‌شدن رشته فیلامنتی است. این امر به طور معمول بعد از حدود 1000 ساعت کار اتفاق می‌افتد. روشن و خاموش کردن زیاد لامپ‌های رشته ای نیز می‌تواند باعث نقص عملکردی رشته شود، اما در عملکرد معمول لامپ، نقص جدی به حساب نمی‌آید.

قبل از اینکه، مبحث منابع نوری رشته‌ای را کنار بگذاریم، باید نکته‌ای درباره ایمنی آن بیان نمود. در صورتی که لامپ رشته‌ای را از پریز درآورید بدون آنکه کلید لامپ مربوطه را قطع نمایید، احتمال تماس انگشت شما با سوکت برق لامپ و برق گرفتگی وجود خواهد داشت. این موضوع، جان شما را تهدید می‌کند. اگر هنگامی که لامپ رشته‌ای روشن باشد و بخواهید آن را در دستان خود نگه دارید این لامپ، دست شما را می سوزاند. تصور دستگاهی با این همه مشكلات در زمان کنونی با این همه پیشرفت، کمی دشوار است. اما صحبت با مهندسین با تجربه و قدیمی، ما را به اصطلاح جالبی در مورد این لامپ‌ها می‌رساند، ” پدربزرگ روشنایی”. قبل از استقرار قوانین مربوط به این حوزه، این لامپ‌ها وجود داشته‌اند و به همین دلیل، به راحتی نمی‌توان آنها را حذف نمود. اما چیزی که بطور قطع، می‌توان گفت این است که مهندسین در این حوزه، با گذشت زمان، محصولات جدید و بهتری ارائه می‌کنند.

هالوژن

لامپ‌های هالوژن نیز رشته‌ای هستند. تفاوت لامپ‌های هالوژن و لامپ‌های معمولی در این است که هالوژن‌ها حاوی مقدار کمی هالوژن هستند. هالوژن باعث می‌شود که رشته فیلامنتی داغ‌تر شده و این امر اثربخشی لامپ را کمی افزایش می‌دهد. همچنین باعث می شود دمای رنگ بالاتری نسبت به لامپ های معمولی داشته باشد. مزیت دیگر لامپ هالوژنی این است که هالوژن به رشته کمک می‌کند تا دوام بیشتری داشته باشد.

فلورسنت

لامپهای فلورسنت کاملاً متفاوت از لامپهای رشته‌ای عمل می‌کنند. هر دو لامپ یک خلاء جزئی درون یک لوله شیشه ای دارند. اما در لامپ فلورسنت، لوله عمدتاً دارای بخار جیوه است. هنگامی که رشته داخل لامپ گرم می شود، الکترون منتشر می کند. این امر منجر به یونیزه شدن جیوه شده و قوس الکتریکی در دمای حدود 1100 کلوین به وجود می‌آورد. جیوه، نور ماوراء بنفش ساطع می‌کند تا به حالت عادی خود برگردد. نور اشعه ماوراء بنفش به جداره فسفری داخل شیشه برخورد می‌نماید. این جداره فسفری همان پوشش سفید روی فلورسنت است. فسفر، نور ماوراء بنفش را جذب نموده و نور مرئی منتشر می‌کند که این نور، همان نور خروجی لامپ است. فسفر با دقت طراحی شده تا فقط نور با دمای رنگ مورد نظر را ایجاد کند و معمولاً ترکیبی از فسفرهای مختلف است.

 

شکل (2-1): جریانها در فلورسنت

برای راه‌اندازی لامپ فلورسنتی، نیاز به یک مدار ویژه به نام بالاست است. ورودی بالاست به خط AC (برق شهر) وصل می‌شود. در خروجی بالاست یک لامپ معمولی، دو جفت سیم، تعبیه شده است. هر جفت سیم یکی از دو رشته لامپ را گرم می‌کند. علاوه بر این ، جریان از یک جفت سیم به جفت دیگر جریان می‌یابد. دومی جریانی است که قوس پلاسما را ایجاد می‌کند. شکل(2-1) جریانهای موجود در این سیستم روشنایی را نشان می‌دهد.

لوله‌های فلورسنت بسیار خنک‌تر از لامپ‌های رشته‌ای هستند. دمای معمولی سطح تقریباً 40 درجه سانتیگراد است. در زمانی که روشن هستند، می‌توانید به راحتی آنها را لمس کرده و آنها را از قابی که در آن نصب شده‌اند بیرون بکشید. به همین دلیل ، آنها به طور معمول دارای سیستم قفل الکتریکی هستند. بالاست به گونه‌ای طراحی می‌شود که اگر تیوب شیشه‌ای در جای خود قرار نداشت قطع باشد، تا اگر انگشت خود را به سوکت بچسبانید از شوک ولتاژی شما جلوگیری به عمل آید.

نقص‌های زیادی برای لامپ‌های فلورسنت رخ می‌دهد که متداول‌ترین حالت نقص، قطع شدن رشته‌ها است. این حالت معمولاً بعد از حدود 10هزار ساعت که 10 برابر لامپ های رشته ای است اتفاق می‌افتد. از آنجا که فلز رشته‌ای بسیار گرم است، به تدریج می‌سوزد و باعث ضعیف شدن آن می‌شود. علاوه بر این، هر بار که فلورسنت روشن می‌شود، گرمای ناگهانی، بخشی از فلز را ذوب و پرتاب می‌کند. این ماده روی شیشه فرود می‌آید و باعث سیاه شدن قسمت انتهایی در لوله‌های قدیمی می‌شود. بالاست‌های فلورسنت نیز دچار خرابی و نقص می‌شوند، اما این مدت به طور معمول بین 10 تا 25 سال است.

 

روشنایی القایی

روشنایی القایی نوعی روشنایی فلورسنت است که برای غلبه بر محدودیت‌های طول عمر رشته‌ها طراحی می‌شود. روشنایی القایی از رشته‌ها استفاده نمی‌کند. انرژی از طریق ترانسفورماتور وارد پلاسما می‌شود. در این حالت بالاست، نقش اولیه ترانسفورماتور را دارد و قوس پلاسما، بار روی ثانویه است. جفت شدن بین اولیه و ثانویه از طریق هوا انجام می‌شود، بنابراین بالاست باید نزدیک لامپ باشد.

لامپهای القایی دارای 100هزار ساعت عمر مفید هستند. از آنجایی که هیچ رشته‌ای وجود ندارد تا بخواهد دچار نقص و خرابی شود، طول عمر به واسطه میزان خلاء بودن شیشه و مدت زمان کارکرد بالاست تعیین می‌شود. این مانند یک نور واقعاً خوب به نظر می‌رسد، پس چرا غیر معمول است؟ ما واقعاً نمی‌دانیم تابش 13.6 مگاهرتز این سیستم نوری از نظر ایمنی در چه سطحی است.

لامپ های تخلیه با شدت بالا (HID)

لامپ‌های تخلیه با شدت بالا (HID) اساساً شبیه لامپ‌های فلورسنت هستند. تفاوت عمده این است که به جای تولید اشعه ماوراءبنفش و تبدیل آن به مرئی، در لامپ‌های تخلیه گاز، مستقیماً نور مرئی را منتشر می‌کنند. به عنوان مثال، لامپهای بخار سدیم به جای جیوه از سدیم استفاده می‌کنند. سدیم نور زرد منتشر می‌نماید که اغلب به عنوان چراغ، در پارکینگ‌ها دیده می‌شود. اصطلاح “HID” انواع لامپ ها را در بر می‌گیرد که در مواد مورد استفاده برای تولید نور متفاوت هستند مانند هالید فلزی، بخار سدیم و زنون.

از آنجا که در این لامپ‌ها از مراحل تبدیل، یک مرحله کاسته شده است، لامپ های HID نسبت به لامپ‌های فلورسنت استاندارد، کارایی بیشتری دارند. راندمان نوری این لامپ‌ها 100 Lm/W بوده در حالی که این عدد برای لامپ‌های فلورسنت،60 Lm/W می‌باشد. همانطور که در مورد تمام منابع روشنایی، ارتباط مستقیمی بین قیمت و کیفیت وجود دارد راندمان بالاتر این لامپ ها با هزینه بالاتر آنها جبران می‌شود. دستیابی به CRI بالاتر ضمن اینکه عمر لامپ ها را کاهش می‌دهد، به هزینه آن می‌افزاید.

مشخصات منابع نور

تمامی این منابع نوری دارای مزایا و معایبی هستند. به همین دلیل انواع مختلف منابع نوری به وجود آمده است. هیچ کدام از آنها برای تمامی کاربردها مناسب نیست. در این بخش برخی از خصوصیات خوب و بد این منابع نوری مختلف بررسی می‌شود. این مطلب کمک می‌کند تا چشم اندازی در مورد روشنایی LED ارائه شود.

کیفیت نور

کیفیت نور اولین مشخصه‌ای است که برای منبع نور در نظر گرفته می‌شود. در مطالب آتی، با جزئیات بیشتری به بررسی کیفیت نور می‌پردازیم. در حال حاضر، ما دو پارامتر را مد نظر خواهیم داشت: دمای رنگ همبسته (CCT) و شاخص نمود رنگ (CRI). هرچند این دو پارامتر به تنهایی کامل نیستند اما دیدی کلی از منبع نوری می‌دهند. CCT دمای رنگ را توصیف می‌کند – به عنوان مثال، زرد داغ‌تر از رنگ قرمز است. CRI چگونگی بازتولید انواع مختلفی از رنگ ها را توصیف می‌کند – به عنوان مثال ، شاخص رنگ 82 بهتر از 60 است و شاخص رنگ 100 عالی است.

نور خورشید در ظهر دارای CCT در حدود 6500 کلوین است. یک لامپ رشته‌ای معمولی دارای CCT 2850 کلوین و CRI 100 است. چنین شاخص رنگی باعث می‌شود که لامپ رشته ای زرد رنگ به عنوان معیار سنجش برای سایر لامپ‌ها باشد. تنوع این لامپ رشته ای “نور روز” است. در این لامپ ، شیشه با نئودیمیم رنگ‌آمیزی می‌شود که مقداری از نور قرمز ساطع شده از رشته فیلامنتی را جذب می‌کند. نتیجه آن، CCT بالاتر و CRI پایین‌تر است. اما برای برخی از پروژه‌ها، چراغ با دمای رنگ زرد کم‌رنگ، ترجیح داده می‌شود.

لامپ‌های فلورسنت در انواع CCT و CRI موجود است. متداول ترین نوع آن، که در ادارات استفاده می‌شود، دارای CCT در حدود 4100 کلوین و CRI در حدود 82 است. همین امر، دمای رنگ سفید سرد را برای کار مطلوب می‌سازد. لازم به ذکر است که CRI در هنگام استفاده از چراغهای فلورسنت عددی گمراه‌کننده است. (این عدد برای LED ها نیز گمراه‌کننده است، اما این موضوع در ادامه و در همین کتاب بررسی می شود.) دلیلش این است که مقدار CRI برای طیف طول موج، تغییرات چندانی ندارد. اما طیف نوری فلورسنت پر از لبه‌های تیز است، به عبارتی دیگر ، نور را در تعدادی از رنگ‌های بسیار خاص منتشر می‌کند. این رنگ‌ها با دقت انتخاب شده‌اند تا مقدار عددی خوبی برای CRI حاصل شود؛ اما اصلاً کیفیت نور مطلوبی که توسط انسان قابل درک باشد ارائه نمی‌دهد.

کارایی

ویژگی مهم دیگر منابع نور ، اثربخشی یا کارایی آن‌ها است: میزان روشنایی تولید شده توسط آنها برای انرژی ورودی شما چقدر است. لامپ‌های رشته‌ای در انتهای دسته هستند. آنها فقط مقاومت‌های بزرگی هستند. به عنوان مثال یک لامپ 60 واتی 830 لومن تولید می‌کند که فقط 14 لومن بر ساعت است. لامپ‌های با قدرت بالاتر دارای کارایی کمی بالاتری هستند اما در هر صورت، میزان بازدهی آنها چندان عدد قابل توجهی نیست. لامپ‌های رشته‌ای”نور روز” حتی بدتر هستند، تنها سه چهارم از این کارآیی را دارا هستند ، زیرا یک چهارم از نور عمداً در شیشه جذب می‌شود تا رنگ تغییر کند.

لامپ‌های فلورسنت کارایی قابل توجه بهتری دارند. یک لوله لامپ T8 120 سانتیمتری، در ازای 32 وات مصرف برق، 2700 لومن نور تولید می‌نماید، که کاراییLm/W 84 است. اما گمراه نشوید. شما می‌توانید یک لامپ رشته‌ای را به طور مستقیم به برق شهر وصل کنید، اما لوله فلورسنت برای تولید نور نیاز به یک بالاست دارد. با وجود بالاست با کارایی 89٪ ، در واقع توان ورودی 36 وات است، بنابراین کارآیی این سیستم فلورسنت Lm/W 75 است. لامپ‌های فلورسنت کامپکت/کم مصرف (CFL) حتی پایین‌تر هستند ، در حدود Lm/W 60 .

 

زمان بندی

زمان‌بندی دو پارامتر زمان روشن بودن و پارامتر سوسو زدن را شامل می‌شود. لامپ‌های رشته‌ای ساده هستند. به عبارتی وقتی که به برق شهر وصل می‌شوند در نیم‌سیکل مثبت برق‌شهر و سریعتر از آنچه می بینید روشن شده و بلافاصله به درخشندگی کامل می‌رسند. فلورسنت‌ها کمی پیچیده‌تر هستند. برای اطمینان از طول عمر مناسب یک لوله‌، رشته فیلامنتی قبل از ایجاد قوس پلاسما ، گرم می شود. زمان پیش گرمایش، به طور معمول 700 میلی ثانیه است ، که کاملاً قابل توجه است و گاهی اوقات به چند ثانیه افزایش می یابد. پس از روشن شدن لوله ، چند دقیقه برای روشنایی کامل طول می کشد. این زمان تاخیر یکی از ایرادات عمده در مورد لامپهای کم مصرف فلورسنت (CFL) است.

بعضی از انواع لامپ‌ها حتی زمان شروع طولانی‌تری دارند. چرا‌غ‌های خیابانی سدیمی به چند دقیقه وقت نیاز دارند تا کاملاً روشن شوند. از آنجا که این چراغ‌ها موقع غروب روشن می‌شوند، از یک سنسور حساس به نور برای روشن کردن این چراغ‌ها استفاده می‌شود؛ از این رو مشکل چندانی به حساب نخواهد آمد. لامپ‌های گازی نیز بلافاصله پس از خاموش شدن دوباره روشن نمی‌شوند. شما باید 10 – 15 دقیقه صبر کنید تا بتوانید دوباره آن را روشن کنید. این مشکلات هنگام قطع برق نیز وجود دارد. برای رفع این مشکل باید پول بیشتری خرج نمود و طبیعتاً هزینه تمام شده محصول، افزایش پیدا خواهد نمود.

در صورتی که ولتاژ AC (برق شهر) در هر دوره تناوب از مقدار صفر عبور نماید و در این حین منبع نوری، خاموش گردد به این پدیده، سوسو زدن گویند. لامپ‌های رشته ای البته شامل این موضوع هستند، اما شما آن را متوجه نمی‌شوید زیرا رشته فیلامنتی بسیار طول می‌کشد تا خنک شود و تغییر نور قابل توجه نیست (اساساً ، این رشته دارای مدت زمان گرمایی طولانی است. شما می‌توانید وقتی لامپ رشته ای را خاموش می کنید، این موضوع را مشاهده کنید. میزانی نور پس از آن برای کسری قابل توجه از ثانیه منتشر می شود.)

لوله های فلورسنت ، از جمله CFL ها ، قوس پلاسما را در حدود μsec 100 خاموش می‌کنند(ضمناً این همان دلیلی است که لامپ‌های فلورسنت در فرکانس بالای 10 کیلوهرتز کار می‌کنند تا بازدهی در فرکانس کاری 60 هرتز، افزایش مطلوبی داشته باشد) . بنابراین عملاً 60 یا 50 بار در ثانیه روشن و خاموش می‌شوند. این امر باعث سوسو زدن در لامپ می‌شود. همین مشکل به طور بالقوه روی لامپ‌های LED تأثیر می‌گذارد، زیرا آنها حتی سریعتر از پلاسماهای فلورسنت خاموش می‌شوند.

مشکل در اینجا تضاد با الزامات مهندسی است. طبیعتاً شما می‌توانید با قراردادن عناصر مداری از قبیل خازن، که ذخیره‌کننده انرژی هستند، لامپ را روشن نگه دارید؛ اما قرار دادن یک خازن در خط AC باعث افت ضریب توان می‌شود. حداقل برای لامپ‌های LED ، دولت ایالات متحده به ضریب توان خوبی نیاز دارد. بنابراین این گزینه با قیمت پایین، در دسترس نیست. همچنین می‌توانید یک خازن را در خروجی اضافه کنید. برخی از بالاست‌های فلورسنت شامل یک خازن هستند ، اما از آنجا که هزینه تمام شده محصول را افزایش می‌دهد، غیر معمول است.

تنظیم نور

بسیاری از لامپ‌ها و چراغ‌ها امکان تنظیم نور را دارا می‌باشند. روش کار بیشتر دیمر ها ساده است. آنها در بخشی از دوره تناوب، سیگنالAC را از بار جدا می‌کنند. این امر منجر به انتقال کمتر توان الکتریکی شده که به نوبه خود منجر به کاهش نور می‌شود. البته این رفتار، غیرخطی است.

تمامی منابع نوری مشکلاتی را در رابطه با مسئله تنظیم نور دارند. با تنظیم نور و کاهش نور در لامپ‌های رشته‌ای ، پارامتر CCT افت چشمگیری داشته و باعث می‌شود که قرمزتر به نظر برسند. در صورتی که دیمر برای لامپهای فلورسنت و CFL بکار گرفته شود، خاموش می‌شوند؛ زیرا کاهش ولتاژ ناشی از عملکرد دیمر را به منزله کاهش ولتاژ خط می‌دانند. علاوه بر این، کاهش ولتاژ خط اعمال شده به یک لامپ فلورسنت استاندارد، نه تنها به منزله کاهش قوس الکتریکی است بلکه توان الکتریکی رشته فیلامنتی نیز کاهش می‌یابد. این مطلب می‌تواند عمر لامپ فلورسنت را به شدت کاهش دهد. در موارد بدتر ، بالاست‌های فلورسنت قرار گرفته بر روی دیمرها آتش می‌گیرند.

LED ها به طور بالقوه مشکلات مشابهی دارند. اگر آنها به منظور تولید نور خروجی ثابت طراحی می‌شوند، به هیچ وجه به دیمرها پاسخ مناسبی نمی‌دهند. از آنجا که ولتاژ خط کاهش یافته است، جریان کشیده شده، بالاتر می‌رود. در برخی از نقاط، این جریان به حدی بالا خواهد رفت که مجبور می‌شود برای محافظت از خود، مدار را قطع نماید. می‌توان لامپ‌های LED را به گونه‌ای طراحی نمود که امکان پیاده‌سازی دیمر برای آنها فراهم شود، اما باید راهی پیدا نمود تا برهه زمانی که ولتاژ خط حذف شده، مشخص گردد. علاوه بر این باید مدار درایور در برهه زمانی که ولتاژ خط صفر است تامین توان را برای بار (منبع نور) به عمل آورد؛ به همین منظور باید در مدار خود دارای خازن نگه‌دارنده باشد. همین امر مسئله جدیدی را در حوزه ضریب توان مطرح می‌نماید.

یک مشکل اساسی که برای هر دو لامپ CFL و LED مطرح است رفتار حفظ انرژی آنها می‌باشد. بیشتر دیمرها دارای حداقل بار می‌باشند، مانندW 30. از آنجا که بیشتر لامپ‌های رشته‌ای حداقل 40 وات هستند، با دیمرها خوب کار می‌کنند. اما لامپهای CFL و LED ممکن است مقادیری کمتر از 30 وات باشند. دیمرها با این دسته از منابع نوری به درستی کار نمی‌کنند. ممکن است به طور نامنظم روشن و خاموش شوند که همین امر منجر به کارکرد نادرست دیمر شده و می‌تواند حتی منجر به سوختن دیمر شود. راه حلی که تست شده است اضافه کردن مقداری بار اضافی برای تامین حداقل توان بار مورد نظر دیمر است اما این امر با حفظ انرژی منافات دارد.

 

طول عمر

اگر از چند لامپ رشته‌ای روشن، فقط یک لامپ را جایگزین نمایید، به وضوح مشخص خواهد شد که لامپ‌های رشته‌ای قدیمی‌تر از نور کمتری برخوردار هستند. همین امر در مورد لامپ‌های فلورسنت و LED نیز صادق است. تفاوت بین آنها در این است که آزمون طول عمر برای آنها برای چه مدت زمانی انجام می‌گیرد و اینکه در پایان عمر لامپ چه اتفاقی می افتد.

هنگامی که تولید کننده لامپ رشته‌ای، عمر لامپ خود را 1000 ساعت اعلام می‌کند، این عدد، میانگین زمانی کارکرد لامپ رشته‌ای را بیان می‌کند. همانطور که مشخص است، این زمان تقریباً ، زمانی است که نور لامپ به میزان70٪ نور اولیه خود رسیده است. در صنعت روشنایی، 70٪ نور ، نقطه‌ای در نظر گرفته می‌شود که یک لامپ به طور قابل توجهی، نورش کاهش یافته است. این ایده خوبی است؛ لامپ رشته‌ای زمانی دچار نقص عملکردی می‌شود که بطور قابل توجهی نورش کم شود. فلورسنت‌ها پیچیده‌تر از لامپ‌های رشته‌ای هستند، از این رو مسئله طول عمر آنها نیز به مراتب پیچیده‌تر است. از آنجا که طول عمر لامپهای فلورسنت به هر دو پارامتر ساعت کارکرد و چرخه روشن و خاموش بستگی دارد، میانگین طول عمر آنها به میزان مصرف آنها بستگی دارد. بنابراین ممکن است که کاهش اخیر در مدت ادعا شده لوله‌های فلورسنت (از 10000 ساعت تا 8000 ساعت) مربوط به تغییرات طراحی به منظور کاهش هزینه نباشد، بلکه بیشتر مربوط به ارزیابی مجدد الگوی استفاده این لامپ‌ها باشد. اگر یک لوله فلورسنت را روی مدار آشکارساز حرکتی قرار دهید، ممکن است طول عمر آن در مقایسه با یک لامپ رشته‌ای به دلیل تعداد دفعات روشن شدن کاهش یابد.

چنین تغییر رویه‌ای در بکارگیری لامپ فلورسنت منجر به تنوع طول عمر لامپ‌های فلورسنت نسبت به لامپ‌های رشته‌ای شده است. این موضوع برای LED ها حادتر هست. از آنجا که جنس آنها نیمه‌هادی است، LED ها عمر بسیار طولانی دارند، احتمالاً صدها هزار ساعت. اما آنها مدتها قبل از زمان موعد، کم نور می‌شوند. با طراحی خوب برای لامپ LED ممکن است بعد از 50000 ساعت کارکرد، به روشنایی 70% برسد. اما برخلاف لامپ رشته ای ، لامپ LED بعد از رسیدن به 70 درصد روشنایی، همچنان روشن خواهند بود. به همین منظور تعریف جامع برای پایان طول عمر لامپ LED با رسیدن روشنایی به 70% مقدار روشنایی اولیه است. این مقدار طول عمر باید بر روی جعبه رنگی لامپ درج شود. اما واقعیت برای مصرف‌کنندگان این است که این لامپ‌ها تقریباً برای همیشه کار خود را ادامه خواهند داد. به عنوان یک نکته، باید توجه داشته باشیم که هنوز هیچ کسی، تصوری واقعی در مورد توزیع طول عمر لامپ‌های LED ندارد. شاید با گذشت زمان این مهم به انجام برسد.